Borduren is een ambacht

Borduren was vroeger een bezigheid voor dames. Al op jonge leeftijd kregen jonge dames lessen over naaldwerk. Onze oma’s en hun moeders hebben heel wat oefenlapjes gemaakt met geborduurde letters en monogrammen. Wie kent niet de door (groot)moeder geborduurde monogrammen op het linnengoed van de uitzet.

Ander bekend borduurwerk is de zogenaamde merklap, een stukje huisvlijt waar talloze uren en heel veel liefde in werd gestoken. In veel Nederlandse huizen hangt nog wel zo’n “geborduurd schilderij” vanwege een huwelijk, een geboorte of een jubileum.

Terugkerende elementen in de merklappen zijn bijvoorbeeld initialen, jaartallen, namen, gemeentewapens en afbeeldingen van beroepen. Omdat deze elementen allemaal iets te maken hebben met het leven van de ontvanger(s), zijn merklappen vrijwel altijd persoonlijk. Wie een merklap ontving, kreeg daarmee dus iets persoonlijks als blijk van waardering, en met eeuwigheidswaarde.

Tegenwoordig is borduren natuurlijk geen vast onderdeel meer op (meisjes-)scholen. Eind vorige eeuw heeft het machinaal borduren een enorme vlucht genomen. Dankzij de digitalisering zijn de mogelijkheden voor het machinaal borduren nu eindeloos. Bovendien is het onmogelijk om met handwerk, het strakke resultaat van een goede borduurmachine te evenaren.

Moeten we daarom nu het handwerk van onze (groot)moeders als onnodig en ouderwets beschouwen? Absoluut niet! Je kunt immers nog zo’n flitsende machine hebben, als je geen affiniteit met borduren hebt, ontbreekt er iets wezenlijks…. liefde.

Liefde voor textiel, liefde voor kleur, liefde voor het product. Het juiste kleurtje moet op het juiste plekje op de stof komen. De belangrijkste overeenkomst tussen het borduurwerk van oma en het moderne borduren is dat de maker houdt van het werk.
Zonder kennis van textielsoorten en eigenschappen van al die verschillende stoffen, komt er geen mooi product en is de lol van het borduren er ook gauw af.

In onze woonkamer hangt één van de vele merklappen die mijn moeder heeft geborduurd. Ik heb nog altijd veel respect voor het vakmanschap en vooral het geduld waarmee zij die heeft gemaakt. Met datzelfde geduld en met liefde voor het het creatieve proces, werken we elke werkdag met onze machines aan mooie borduuropdrachten voor onze klanten.

Want handmatig of machinaal, borduren is een ambacht.